Rob Peeters kan dit weekend de driekleur pakken
Rob Peeters kan dit weekend met het De Ceuster Bonache vrouwenteam de driekleur pakken in het veld. “Laura Verdonschot en Alicia Franck zijn kanshebbers, maar Sanne Cant en Marion Norbert-Riberolle mag je nooit onderschatten!” Dit weekend wordt in de Meulebeekse velden gestreden voor de nationale driekleur, met op zaterdagnamiddag de finale van de vrouwelijke profs en U23. Voor het 100 % Belgische, vrouwelijke De Ceuster Bonache Cycling Team van voormalig veldrijder en coach Rob Peeters is het opnieuw een uitgelezen kans om met de oppergaai naar huis te komen. “Met Laura Verdonschot, de renster in vorm, en Alicia Franck hebben we twee ijzers in het vuur. Op basis van hun prestaties staan we er goed voor en hebben we een kans om de lijn van meervoudig Belgisch kampioene Sanne Cant te doorbreken. Het wordt niet eenvoudig, maar met de ploeg hebben we een uitgekiend plan om het te proberen.
Sanne en haar ploeggenote Marion Norbert-Riberolle
Je mag Sanne en haar ploeggenote Marion Norbert-Riberolle nooit onderschatten. Het worden nog vijftig slopende minuten, waar ik ondertussen al drie dagen van wakker lig. Echt waar. In mijn hoofd hebben zich al oneindig veel situaties afgespeeld. Als ik zenuwachtig ben begin ik te fluiten, tot grote ergernis van mijn gezin (lacht), die hopen dat het snel zaterdag is”, zegt Rob Peeters geamuseerd. “De fase van het proberen en uittesten voor het BK is gepasseerd. Nu moet je iets doen waar je je goed bij voelt. Gezonde zenuwen en de spanning op die benen blijven houden”, zegt de 38-jarige voormalige veldrijder Rob Peeters uit Mol. De man die in zijn actieve wielerloopbaan 10 overwinningen boekte in het veld en de zilveren medaille pakte op het WK in 2012, is bezig aan zijn eerste jaar als coach van het 100 % Belgische, vrouwelijke De Ceuster Bonache wielerteam. “Toen ik de kans kreeg, heb ik die met beide handen gegrepen.
Chapeau wat die vrouwen presteren
Ik heb altijd bij een mannenploeg gereden, maar chapeau wat die vrouwen presteren. Dat zijn stuk voor stuk leergierige doorzetters die er ook alles voor doen. Het is goed dat het vrouwenwielrennen in de lift zit. Ook in het veld. Met alle respect voor de overmacht en dominantie van Mathieu (Mathieu Van der Poel), maar als je kijkt bij de vrouwen naar de afgelopen wedstrijden, zit er daar veel meer spankracht in met verschillende winnaars.” Met Laura Verdonschot, Alicia Franck, Suzanne Verhoeven, Jinse Peeters, maar ook de U23-rensters Lies’l Schevenels en Lotte Baele beschikt Rob Peeters zaterdagnamiddag over al zijn veldrijdsters die hij in de strijd kan gooien voor de titel: “Het is zeker een voordeel dat we de grootste ploeg zijn op het BK. Ik ga ervan uit dat de andere ploegen ook gaan rijden om de weegschaal te laten kantelen (lacht).
Globaal kunnen winnen als ploeg
Als je twee teamrensters hebt die bij elkaar in de buurt kunnen zitten, is dat zeker een pluspunt. Vanuit de ploeg zijn er afspraken gemaakt hoe we dat in zo’n situaties aanpakken. Iedereen krijgt zijn eigen kans, maar we hebben een plan en er is duidelijk afgesproken hoe we de titelstrijd aanvatten. Het draait niet alleen om Laura en Alicia, ook de andere rensters hebben een bepaalde rol in de wedstrijd zodat iedereen haar steentje kan bijdragen en we hopelijk globaal kunnen winnen als ploeg. Hoe we het concreet aanpakken zaterdag? Wel, als je dat tegen te veel oren verteld, zijn er te veel mondjes die het kunnen verder vertellen (lacht). Ik zal iedereen tijdig informeren die het moet weten en dan is het een kwestie van de uitvoering. Voor mij wordt het lastig. Ik zit in de auto, maar heb het stuur niet in handen. Vanuit de materiaalzone en op het parcours zal ik coachen en de wedstrijdsituatie nauwlettend opvolgen.
Onze rensters gaan niet tegen elkaar rijden
Je wint geen wedstrijd als er vooraf geen duidelijke koek is. Onze rensters gaan niet tegen elkaar rijden hé (overtuigd), want op die manier slinken de kansen en kom je uit je flow. Als je weet dat je wordt gesteund, ga je vanzelf harder rijden. Ik spreek uit ervaring.” “Voor het team en mezelf in mijn eerste jaar als ploegleider zegt Rob, hebben we zaterdag een mooie kans om met één van onze rensters de trui te pakken. Je kan altijd zeggen: Ja, je staat aan de start, dus heb je een kans, maar ik geloof echt dat we meer dan één procent kans maken. Als we het goed aanpakken en iedereen gezond blijf, zit er een overwinning in”, gaat Rob Peeters overtuigd verder. “Laura staat er goed voor, zeker op basis van haar afgelopen prestaties. Ze won dit seizoen al zeven keer, behaalde twee keer een podiumplek in een tv-cross en mooie resultaten in o.a. Antwerpen, Koksijde en Zonhoven. Ze komt van ver, maar samen met haar entourage en de ploeg heeft ze er keihard voor gevochten om te staan waar ze nu staat.
Dromen van de driekleur
Ze zegt zelf dat ze op dit moment ‘de beste versie van zichzelf is’. Ik zie en hoor dat ze richting het kampioenschap rustig blijft en zich niet laat opjagen. Als ik haar omgeving mag geloven, was dat vroeger wel eens anders. Het zou kunnen, maar het is nog niet binnen. Velen dromen van de driekleur, maar daar moet zaterdag nog vijftig minuten keihard voor worden gestreden en gewerkt. Bij aanvang van de wedstrijd staan alle tellers op nul en zijn de vorige wedstrijden en uitslagen niet meer relevant. Sanne Cant is een kampioenschapsrenster die makkelijk haar knop kan omdraaien. En wat met Marion Norbert-Riberolle? Voor mij is dat een ongeschreven blad, die zich de laatste weken in het veld wat heeft verstopt. Hoe goed is die? Is zij de derde hond in het kegelspel? Er wordt vaak gesproken over een tweestrijd tussen Laura en Sanne, maar als vrijbuiter krijgt Marion misschien veel speelruimte om zo haar eigen koers te rijden en te winnen aldus rob.
Ploegenspel
Laat ons hopen van niet, ik ben geen voorspeller, maar ik denk dat het best een spannende wedstrijd kan worden. Met Laura én Alicia hebben we minstens twee rensters die kunnen meestrijden voor één of meerdere podiumplekken. Dat is zaterdag haalbaar. Meulebeke is een parcours waar je het ploegenspel kan uitspelen (overtuigd). Voor mij maakt het niet uit wie in ons team de driekleur pakt, zolang wij hem maar mee naar huis nemen (lacht).” Net als de afgelopen dagen trekt Rob Peeters de komende dagen naar Meulebeke, waar hij de parcourssituatie nauwlettend opvolgt: “Voor de rensters heeft het op dit moment geen zin daar nu al te gaan trainen. We houden de weersomstandigheden in de gaten, maar tegen zaterdag ligt dat terrein er helemaal anders bij. Met het bouwen zijn er de afgelopen dagen voetstappen ingestapt, omdat het nat was. Dan is het beginnen vriezen. Je rijdt nu van de ene bevroren voetstap naar de andere en dat bolt voor geen meter.
Dooien
Tegen zaterdag gaat het een klein beetje dooien, maar er zit nog veel water in de grond dat zorgt voor een vettig laagje. De twee zandstroken zijn lang, maar die gaan de wedstrijd denk ik niet beslissen.” Met veel vertrouwen en gezonde stress kijkt Rob zelf ook uit naar het Belgisch Kampioenschap. “Op dit moment is het zeker niet verkeerd en halen we met De Ceuster Bonache onze doelstellingen. Als het goed gaat, dan ben je inderdaad één van de favorieten op het BK. Da’s een logisch gevolg. Nu zeggen dat het zaterdag MOET gebeuren, vind ik niet juist, De vlaai staat er al. We zijn tevreden van wat onze dames al hebben laten zien. Daar zaten al mooie dingen tussen, maar het kan altijd nog een tikkeltje mooier (lacht). Als ik zenuwachtig ben, fluit ik een ganse dag zegt Rob, tot grote ergernis van het thuisfront. Die gaan blij zijn als de wedstrijd zaterdag voorbij is. Wie weet fluit ik dan wel van blijdschap. Dat zou mooi zijn (lacht).”
