In 1967 besliste de gemeenteraad van Dilbeek, op voorstel van burgemeester Philip Vergels en Jan De Craen, om een groot ontmoetingscentrum te bouwen. In 1968 tekende Ingenieur-architect Alfons Hoppenbrouwers het ontwerp. Op vrijdag 13 september 1969 – exact 50 jaar geleden – werd het eerste beton ontkist door Frans van Mechelen, minister van Nederlandse Cultuur, die daarbij nadruk legde op de rol die Westrand zou opnemen “als steunpunt voor de Nederlandse Cultuur in het Randgebied Brussel”.
Volgende inscriptie aan de noordelijke toegang tot het centrum herinnert hieraan:
“Op 13 september 1969 heeft prof. Dr. Frans Van Mechelen, minister van Nederlandse cultuur het eerste beton ontkist van het ontmoetingscentrum Westrand te Dilbeek”. Daarnaast staat volgende boodschap in dezelfde betonnen balustrade:
“Het is een opgave voor elke inwoner van de Westrand dit centrum te maken tot een ware plaats van ontmoeting”.
Het centrum werd geopend in 1973. Dankzij de in 1970 verworven culturele autonomie van de gemeenschappen binnen het unitaire België werd het opgericht als een Vlaams cultuurcentrum dat het Nederlandstalige karakter van het randgebied rond Brussel moest identificeren en bevestigen. Westrand moest een ontmoetingsplaats zijn voor gebruikers uit alle lagen van de bevolking. Niet alleen een hoogstaand cultureel centrum, maar ook ten dienste van het plaatselijk socio-culturele verenigingsleven.
Het centrum werd geopend in 1973. Dankzij de in 1970 verworven culturele autonomie van de gemeenschappen binnen het unitaire België werd het opgericht als een Vlaams cultuurcentrum dat het Nederlandstalige karakter van het randgebied rond Brussel moest identificeren en bevestigen. Westrand moest een ontmoetingsplaats zijn voor gebruikers uit alle lagen van de bevolking. Niet alleen een hoogstaand cultureel centrum, maar ook ten dienste van het plaatselijk socio-culturele verenigingsleven.
Later kwamen er nieuwe vestigingsplaatsen: het recreatiecentrum Keperenberg in Itterbeek, het trefcentrum Solleveld in Sint-Martens-Bodegem en het kasteel La Motte in Sint-Ulriks-Kapelle. In 1999 kwam er naast Westrand de bibliotheek de Wolfsput, ontworpen door het architectenbureau L3M en in 2012 kwam aan de andere kant Dil’Arte, de nieuwe Academie voor Muziek, Woord en Dans naar ontwerp van architect Carlos Arroyo.
De voorbije halve eeuw werd het culturele beleid in Dilbeek gedragen door het middenveld, de cultuurraad, de verenigingen en de vrijwilligers. Binnen het beleid heeft CD&V altijd gewaakt over het cultuurbeleid in Dilbeek. Niet door alles van bovenuit te beslissen en te dirigeren, maar door zich te baseren op inspraak en overleg. Maar ook door voldoende middelen te voorzien en geen politieke inmenging toe te staan in de programmatie. Het is dit beleid dat van Westrand een referentie heeft gemaakt, niet alleen in Dilbeek maar ver daarbuiten.
Om te beginnen hebben burgemeester Philip Vergels en Jan De Craen 50 jaar geleden het aangedurfd om het risico te nemen voor deze grote investering. Doorheen de 5 voorbije decennia droegen vooral de christendemocraten verantwoordelijkheid als schepen voor cultuur: Jan De Craen, Jan Margot, Elke Zelderloo en Jef Vanderoost.
Samen met oud-burgemeester Philip Vergels dringen deze 4 oud-schepenen voor cultuur er bij de huidige coalitie met aandrang op aan om nu meer dan ooit te blijven investeren in de nodige mensen en middelen voor een cultuurbeleid dat voortbouwt op de sterke traditie die de voorbije halve eeuw werd gevestigd. En daarbij de weg te kiezen van inspraak en overleg.
“Het verontrust ons dat er vandaag uit de meerderheid stemmen klinken die Westrand willen ‘uitkuisen’ en cultuur als prioritaire besparingspost zien. Ook een verhoogde politieke inmenging in de dagelijkse werking baart ons zorgen”, zegt raadslid Nele Groenweghe. “CD&V Dilbeek zal blijven waken over deze erfenis van verschillende generaties en nauwgezet in het oog houden welke plaats Westrand krijgt in het nieuwe meerjarenplan”.
