Geneesmiddelen kunnen stuk goedkoper
Dat acht bussen met Belgische patiënten vandaag naar Nederland rijden om er goedkope geneesmiddelen in te slaan, toont volgens CM aan dat er dringend een debat nodig is over de kostprijs van geneesmiddelen. ‘Die kan in ons land voor sommige geneesmiddelen zeker nog een stuk lager’, zegt Michiel Callens, directeur van de CM-studiedienst.
Tien jaar geleden trokken Ziekenzorg CM – nu Samana – en kwb samen met Geneeskunde voor het Volk al naar het Nederlandse Hulst om er goedkope pijnstillers te kopen. Ook toen klaagden de betrokken organisaties de grote prijsverschillen tussen geneesmiddelen aan.
‘We stellen vast dat er de jongste jaren wel inspanningen gebeurd zijn om geneesmiddelen goedkoper te maken. Maar dat er vandaag nog altijd medicijntoerisme bestaat, bewijst dat er nog een lange weg te gaan is’, zegt Michiel Callens. ‘Het Kiwi-model waarbij enkel de goedkoopste producent geneesmiddelen mag leveren, heeft in landen als Nederland, Canada en Nieuw-Zeeland duidelijk effect gehad. CM pleitte enkele jaren geleden al voor een variant van dat model, het sluismodel. Producenten die hun prijs willen laten zakken tot die van de goedkoopste aanbieder, krijgen in dat model ook de kans om hun geneesmiddel voor vergoeding in aanmerking te laten komen. Door meerdere producenten toe te laten, komt de bevoorrading niet in het gedrang.’
Dat er nog besparingen mogelijk zijn in de geneesmiddelensector berekende CM vorig jaar zelf. Indien patiënten systematisch de goedkoopste versies van cholesterolverlagers zouden gebruiken, dan is er voor alle Belgische patiënten samen nog een besparing mogelijk van 50 miljoen euro.
‘Dat kan zelfs al zonder een systeem van openbare aanbestedingen’, gaat Michiel Callens verder. ‘Indien er een verplichting zou komen voor artsen om geneesmiddelen voor te schrijven op stofnaam, dan zijn apothekers verplicht om het goedkoopste geneesmiddel af te leveren. Ook op die manier kan je een aanzienlijke besparing realiseren.’
De acties van vandaag tonen alvast aan dat het dringend nodig is om het debat te voeren. ‘Patiënten vinden het terecht onaanvaardbaar dat er zo’n grote prijsverschillen zijn tussen verschillende landen.’
