Nog meer besparen gaat patiënt pijn doen
Het Verzekeringscomité van het Riziv heeft vandaag het begrotingsvoorstel gezondheidszorg 2017 goedgekeurd. Daarin zijn voor 660 miljoen euro besparingsmaatregelen opgenomen. ‘Zonder de patiënt te raken’, zegt CM-voorzitter Luc Van Gorp. ‘Maar legt de regering ons straks nog meer besparingen op, dan gaan die de patiënt wél pijn doen.’
Om de begroting in evenwicht te krijgen, moest het Verzekeringscomité, met vertegenwoordigers van ziekenfondsen en zorgverleners, op zoek naar besparingen. Prognoses toonden namelijk aan dat zonder extra maatregelen het budget gezondheidszorg 660 miljoen euro in het rood zou gaan. Onder meer door de honoraria van zorgverstrekkers maar gedeeltelijk te indexeren en door de farmasector bijkomende besparingen op te leggen, blijft het budget toch in evenwicht.
‘660 miljoen euro is op een totaalbudget van 24,5 miljard euro een zware inspanning’, zegt Luc Van Gorp. ‘Wij hebben in een zeer moeilijke context onze verantwoordelijkheid opgenomen. Onze sector levert daarmee een serieuze bijdrage om het federale begrotingstekort terug te dringen. Het beste bewijs dat onze overlegstructuur zijn vruchten afwerpt.’
Het Verzekeringscomité is voor zijn begrotingsvoorstel uitgegaan van de bij het begin van deze legislatuur vastgelegde groeinorm van het budget met 1,5 procent. Voor de ziekenfondsen is dat een absoluut minimum. Door de vergrijzing van de bevolking zullen de kosten voor gezondheidszorg de komende jaren alleen maar toenemen. Het Federaal Planbureau schat de stijging voor de komende vijf jaar op minimaal 2,2 procent, een stuk hoger dan de groeinorm. En de voorbije jaren is er al aan die groeinorm gemorreld.
Luc Van Gorp: ‘Wij beseffen dat de economische, financiële en sociale context en de beperkte groeiverwachting vandaag geen hogere groeinorm toelaten, maar wij willen wel absolute garanties dat de vastgelegde groeinorm van 1,5 procent de komende jaren gerespecteerd wordt. Komen die er niet en legt de regering bijkomende besparingen op voor het budget gezondheidszorg, dan gaan die de patiënt wél pijn doen. Meer zelfs, dan wordt het bijzonder moeilijk om nog akkoorden tussen ziekenfondsen en zorgverleners te sluiten. En zonder akkoorden heeft de patiënt helemaal geen tariefzekerheid meer. Het is onze rol als ziekenfonds om te waken over het efficiënt gebruik van de beschikbare middelen, maar wij kunnen niet aanvaarden dat de toegankelijkheid van onze gezondheidszorg in gevaar komt.’
Een stabiel budgettair kader is ook nodig om het gezondheidszorgsysteem grondig te hervormen. ‘Wij willen de patiënt centraal stellen’, legt Luc Van Gorp uit. ‘Hij moet de regie krijgen over zijn zorg. Het is rond de patiënt dat zorgverleners zich moeten organiseren. Niet omgekeerd. Vanuit die visie willen we de beschikbare middelen billijk herverdelen. Wij hopen dat we daar snel duidelijkheid over krijgen. Willen we gaan voor de uitdagingen van morgen? Of organiseren we opnieuw een rondje blind besparen? Van dat laatste is nog nooit een patiënt beter geworden.’
