Onlangs werd de telefooncel, gewonnen via een wedstrijd georganiseerd door Proximus, geleverd. Het betreft een RTT exemplaar uit de jaren ‘50 afkomstig uit Dinant.
De aluminium cellen kwamen in gebruik tijdens Expo ’58. Meer dan 14000 openbare telefooncellen werden toen geplaatst als universele dienstverlening.
Het Mini Museum Mussenzele uit Haaltert haalde zijn slag thuis door een gepaste motivatie binnen te sturen aan de organisator. Van de meer dan tweehonderd inschrijvingen werden er dertig weerhouden.
Tijdens de persconferentie in de kantoren te Brussel werden de 30 winnaars bekend gemaakt door juryvoorzitter en voorzitter van de Raad van Bestuur van Proximus, Stefaan De Clerck.
De 30 laureaten werden ondergebracht in 3 categoriën, 1. Erfgoed, waaronder het Mini Museum, 2. Kunst en 3. Nieuw of ander gebruik van de telefooncel.
In 1997 werd nog gemiddeld 15uur per maand gebeld vanuit een cel. Met de opkomst van de gsm daalde het gebruik geleidelijk tot minder dan één gesprek per maand.
De telefooncel in Haaltert is er een met een betaalkaart. Munten werden snel vervangen door kaarten wegens veelvuldig vandalisme.
In België werden de telefooncellen door Belgacom – en zijn voorganger RTT – sinds 1932 beheerd. In 1997 waren er 18.000 telefooncellen in België. De laatste Belgische telefooncel werd symbolisch verwijderd op 1 juni 2015.
Met de laatste telefooncellen verdwijnen dan ook een beetje erfgoed en nostalgie. Wat heeft de hoorn van dit apparaat niet te verwerken gekregen? Van doffe ellende tot hemels geluk bij het bellen naar zijn/haar liefje. Tranen van geluk, tranen van verdriet werden in deze ‘sacristieën’ geweend… Ik schrijf er nog een stukje over zegt Rik De Schepper
