Will Tura diagnose ziekte van Alzheimer
Will Tura, een icoon in de Belgische muziekwereld, heeft een opmerkelijke carrière van bijna zeventig jaar achter de rug. Met meer dan zestig top tien-hits en talloze albums is hij één van de meest gevierde artiesten van België. Zijn diverse muziekstijlen, variërend van swing tot reggae, hebben hem een blijvende plaats in het hart van de muziekliefhebbers verzekerd. Van swing tot jaren tachtig pop, van rock tot reggae en hiphop…deze fantastische artiest uit Veurne schuwt geen enkel genre. Zo componeerde hij een grote verscheidenheid aan klassiekers, waarvan er velen deel uitmaken van het Vlaamse muzikale erfgoed. Eerder dit jaar kondigde Tura met enige droefheid zijn afscheid uit de showbizz aan. Nadat hij de diagnose van de ziekte van Alzheimer kreeg, liet hij zijn drukke muziekleven achter zich.
Nog een tweede show
Na tientallen jaren voor zijn fans te hebben geleefd, begint de tijd te dringen om met zijn gezin van een rustig pensioen te genieten. Na de release van de ultieme collectie en de tedere afscheidssingle van Bart Peeters kondigde het Sportpaleis al snel een muzikaal eerbetoon aan: tientallen Vlaamse artiesten betraden het podium om een nummer Will Tura te vertolken als ode aan de legende . De vraag naar kaartjes was zo groot dat er beslist werd om nog een tweede show te plannen. Het begon met een twintig minuten durende overzicht van Will’s unieke Carrière. De sfeer in de zaal was meteen geweldig, aangezien veel van de livebeelden in de video regelmatig meezingers bevatten.
Ben Crabbé
De echte show begon wanneer Ben Crabbé (presentator van dienst) het podium betrad en de band, het grote symphonisch orkest en het koor introduceerde. Toen Will Tura als eregast werd voorgesteld en op het podium verscheen, was de eerste staande ovatie meteen een feit. Samen met zijn vrouw Jenny mocht Will plaatsnemen op een canapé die voor het podium opgesteld stond. Met goedkeuring van de meester kregen Cleymans en Van Geel de eer om de show te openen. De uitvoering van “Vergeet Barbara” door het orkest was indrukwekkend, wat applaus en waardering van het publiek te weeg bracht. Paul Michels zong vervolgens de klassieker “Hopeloos”. Hij verkende met zijn stem de vele toonladders, maar hield helaas niet altijd rekening met orkestrale toonhoogtes.
Günther Neefs
Gelukkig redde hij het meubilair met een prachtige mondharmonica-solo en zong de tweede helft van het nummer op normale toon. Doch na gesprekken met enkele toeschouwers die we achteraf hadden vonden deze het minst geslaagde optreden. Daarna klonken door het sportpaleis de ene hit na de andere van Will Tura, gebracht door de crème de la crème van de Vlaamse showbizz. De show was verdeeld in twee delen, Günther Neefs gaf een heldere, symfonisch onderbouwde vertolking van ‘Boven De Wolken’, Ruben Blocks ‘Ik Mis Je Zo’ was indrukwekkend, en Peter Peter Van Laet ‘Als De Muren Konden praten was fascinerend. Voor wie dit allemaal net iets te melancholisch en lyrisch was, leverde de immer sympathieke Metejoor een gesmaakte versie van het heerlijke reggaenummer ‘In Mijn Caravan’.
Nathalia en Sandra kim
Joost Zweegers bracht alleen met pianobegeleiding een zacht en pakkend ‘Alleen Op De Wereld’ hetgeen bij menig toeschouwer kippenvel veroorzaakte. Het waren niet alleen de mannen die Will Tura eerden maar ook de dames moesten niet onderdoen. Nathalia en Sandra kim vergastten Will Tura op een eigen versie van “Morgen Gaat Ze Weg” en “Omdat Ik Van Je Hou. Het voor ons totaal onbekend duo Cappaert (zussen) brachten met hun harmonieuze stem “Heimwee Naar Huis”. Helmut Lotti mocht het doen met “Noorderwind” en Clouseau mocht het eerste deel afsluiten met “Het Kan Niet Zijn”. Na de pauze was het aan Niels Destadsbader om zijn duivels te ontbinden en hij kreeg vlot de zaal in beweging en ook aan het meezingen met het nummer “Met Rock’n Roll In Mijn Hart.
Free Souffriau
Stijn Meuris die eerder al het nummer “Arme Joe” op geheel eigen wijze reeds coverde was natuurlijk ook van de partij. Ook Jasper Steverlinck bracht met “Hart Van Goud” een liedje dat hij eerder op Turalura bracht en dat bijzonder goed onthaald werd bij de vele toeschouwers in het Sportpaleis. Daarna was het de beurt aan Geike Arnaert (Hooverphonic) die een sterke versie van “Linda” ten gehore bracht. Geike Arnaert werd gevolgd door Ozark Henry met een boodschap die tegenwoordig hot is “Zeg Me” een ietwat minder gekend maar daarom niet minder mooi nummer van Will. Daan mocht het doen met “Wat Vliegt De Tijd”. Free Souffriau bracht met een tedere ingetogen zachte stem “Twee oudjes” dat enorm gesmaakt werd door het talrijk opgekomen publiek.
Eenzaam Zonder Jou door Will Tura zelf
Tijdens dit nummer gooide de gevierde een liefdevolle blik richting zijn vrouw Jenny. Luc Steeno zong tenslotte een zonnige versie van “Een huisje in Montmartre” waarop het publiek enthousiast meedeed. Christoff straalde dan weer met zijn fonkelende glimlach en nam in “Er is een plaats in mijn Armen” heel het Sportpaleis mee. Bart Peeters mocht op de tonen van een accordeon en banjo als laatste de optredens afsluiten met “Mooi, ‘t Leven Is Mooi”. Tenslotte zongen alle artiesten nog een medley van Will’s grootste hits, waarna de gevierde in hoogst eigen persoon mocht afsluiten met zijn eerste hit ” Eenzaam Zonder Jou. ontroering en emotie vulden daarop het sportpaleis, na een welverdiende staande ovatie van de De 15.000 aanwezigen werd deze huldiging afgesloten. Eén ding is zeker Will Tura zal deze afscheidsavond ondanks zijn ziekte nog moeilijk kunnen vergeten.
mensen die het concert niet konden bijwonen kunnen nog terecht op zondag 7 januari op VRT om 21.10u.
