Je hoeft niet zoals Roger op tram of trein gewerkt te hebben…Niet ver van de Tramsite wonen is zeker een voordeel Vrijwilliger zijn kan dienen voor alle taken die nodig zijn om een museumsite – erfgoedsite open te houden:onthaal en toezicht, onderhoud van gebouwen en collectie, meehelpen om tentoonstellingsprojecten uit te bouwen, helpen bij evenementen, helpen bij verkoop van boeken, souvenirs, streekproducten, …administratieve opdrachten,, enz…enz…dus voor elk wat wils…
Er is dus geen bijzondere kennis vereist, maar elkeen heeft zijn bagage aan ervaring en vaardigheden…De tijd dat U kan vrijmaken op de dagen dat we zullen plannen om open te zijn, of tussendoor voor het voortdurende presentabel houden van de site , kan vrij besproken worden…Uiteraard zullen we niet meer open zijn, dan dat we mensen hebben om dit te realiseren…Roger Stouthuyzen is z’on vrijwilliger. We laten Roger zelf aan het woord;
Roger Stouthuyzen was vroeger treinmachinist en gebruikt zijn expertise nu als vrijwilliger op de tramsite van Schepdaal.
(Foto: Herita)
HET ZIT IN DE FAMILIE
Bij Roger zit de liefde voor de spoorwegen in zijn stamboom. Zijn grootvader werkte aan de trams in Antwerpen en ook zijn twee ooms hadden een baan aan het spoor. “Je kan je wel voorstellen waar de gesprekken aan tafel over gingen,” zegt hij lachend. Zijn opa achterna, werkte Roger jarenlang met hart en ziel als stielman aan de typische Antwerpse trams. Tot hij de kans kreeg om zijn grote droom waar te maken: treinmachinist worden.
DE SITE TOT LEVEN BRENGEN
Toen Roger op pensioen ging, was de interesse voor techniek en de spoorwegen nog lang niet gedoofd. Hij kwam terecht bij de Tramsite in Schepdaal, waar hij zijn technische voorkennis als vrijwilliger goed kan gebruiken. Zo kregen ze bijvoorbeeld een oude Mazouttram terug aan de praat.
(Foto: Herita)
Maar hij brengt de site ook graag tot leven wanneer de poorten open zijn voor het publiek. Op die dagen leeft Roger zich uit met wat hij zelf ‘vertellingskes’ noemt: de pétite histoire van de Tramsite. “Vroeger moesten de mensen om 12 uur ’s nachts te voet vertrekken naar Brussel om aardbeien te gaan verkopen. Later deden ze het met een hondenkar en daarna met paard en kar. Maar de tram? Dat was een échte revolutie.”
BESCHERMEN EN VERZAMELEN
Roger probeert het rijdend erfgoed ook op andere manieren te beschermen. Zo scande hij thuis maar liefst 3000 bladzijden in van het oude magazine ‘Onze Buurtspoorwegen’, om te voorkomen dat ze verloren zouden gaan.
(Foto: Herita)
Daarnaast houdt Roger er ook een mooie persoonlijke collectie op na met uitgeknipte artikeltjes over de spoorwegen per streek én zelfs een boek over het spoor in Israël met een bijzonder verhaal… “Dat boek kon ik niet zomaar bestellen. Gelukkig werkt mijn broer aan de VUB, waar hij een collega heeft die naar Israël moest. Zij heeft daar in het spoorwegmuseum mijn boek gekocht en zo is het uiteindelijk toch nog in mijn boekenkast terechtgekomen.”
MACHINIST IN HART EN ZIEL
Elke week is Roger te vinden op de tramsite, als het nodig is zelfs twee keer per week. De reis van Hoboken naar Schepdaal maakt hij, natuurlijk, met het openbaar vervoer. Maar wanneer hij naar huis gaat, neemt hij een andere route dan ’s ochtends. Hij verklaart met een lachje waarom: “’s Avonds neem ik de trein in Brussel-Zuid. Dan zijn er nog veel meer zitplaatsen vrij, omdat we Brussel-Centraal en Brussel-Noord nog voorbij moeten. Een machinist moet altijd zijn plan trekken, hè!”
ZELF VRIJWILLIGER WORDEN
Ben je geïnspireerd door het verhaal van Roger? “Wie geïnteresseerd is om mee te werken aan het openstellen van de tramsite kan meer informatie krijgen via de vzw Buurtspoorwegmuseum: p.mathieu@telenet.be. Ook op de officiële Facebookpagina ‘Trammuseum Tramsite Schepdaal’ kan je terecht.
Op een paar dagen na de oproep op Ring TV werden al eerste reacties ontvangen van mensen zoals U, beste lezer (Ternat, Meise, Dilbeek, Schepdaal, Roosdaal, Brussel, en daarbuiten) en we zijn nog maar pas begonnen met onze oproepen…We hebben iedereen nodig!
