Reuzenberenklauw op 23 plaatsen langs waterwegen
Reuzenberenklauw werd voor het eerst in de 19de eeuw vanuit de Kaukasus in West-Europa ingevoerd. Intussen verspreidde de plant zich spontaan over gans Europa. Het waterachtige sap van de plant bevat chemicaliën die onder invloed van het zonlicht worden geactiveerd. Wanneer die stoffen in aanraking komen met het huidoppervlak, in combinatie met zonlicht, kunnen ze erge brandwonden veroorzaken.
Op 23 plaatsen langs Vlaamse waterwegen werd reuzenberenklauw aangetroffen, waaronder langs de Boven-Schelde, het kanaal Bossuit-Kortrijk en het Albertkanaal. Vlaams volksvertegenwoordiger Bert Maertens (N-VA) vroeg hierover cijfers op bij minister van Mobiliteit en Openbare Werken Ben Weyts (N-VA). De reuzenberenklauw is een plant die onder invloed van de zon voor ernstige brandwonden kan zorgen. De Vlaamse waterwegbeheerders leveren daarom inspanningen om de reuzenberenklauw te bestrijden.
De belangrijkste bestrijdingsaanpak is het vermijden van zaadvorming. “De uitdaging blijft evenwel het detecteren van elke locatie. Aanvullingen van waarnemingen van andere overheden en burgers zijn zeker een toegevoegde waarde”, aldus Bert Maertens. Grotere populaties worden gemaaid afhankelijk van de bereikbaarheid met klepelmaaier en opzuigcombinatie of met bosmaaier met directe afvoer van het groenafval. “Daarnaast blijven de waterwegbeheerders meewerken aan een gebiedsgerichte bestrijding. Voorbeelden daarvan zijn een project in Merelbeke en recent een project in samenwerking met de gemeente Zwevegem”, aldus Maertens.
“Sinds de start van de bestrijding zijn er gaandeweg meer locaties gedetecteerd. Er is echter een neerwaartse trend te zien sinds 2014. Daarnaast is er een halvering waar te nemen van het aantal planten op een locatie waarvan de wortels al vijf jaar op rij worden afgesneden”, zo weet Bert Maertens.
