Herzele/Geraardsbergen: Minister Weyts stelde deze week in een VRT-interview dat de werken rond de vernieuwing van de sluizen inderdaad vertraging oplopen, maar tegen 2020 volop aan gang zouden moeten zijn. vzw Climaxi zegt dat sluizen geen wonderoplossing zijn, tenzij men Dendermonde onder water wil zetten. Climaxi pleit voor méér ruimte voor water en stelt een eerste concreet project voor: een bufferbekken op de site van de Unal te Geraardsbergen, waar het geplande shoppingcenter juridisch in moeilijkheden zit.
Climaxi Z.O.-Vlaanderen (een beweging rond klimaat en sociale rechtvaardigheid) erkent dat er een hemelsbreed verschil bestaat tussen Vlaanderen en Wallonië qua aanpak van de overstromingsproblematiek, maar vindt ook dat sluizen geen wonderoplossing zijn. Ze zijn gericht op het versneld afvoeren van regenwater naar de monding van de rivier en naar het bevaarbaar maken ervan. Wij kunnen daar wel inkomen: “In tijden van klimaatsverandering moet alles gedaan worden om de auto van de weg te halen, dus is vervoer via de waterweg een betere optie. Voor de Dender zal het evenwel altijd een moeilijke optie blijven, gezien 90 % van het Denderwater afkomstig is van neerslag. Dat geeft een zéér grillig profiel dat sterk onderhevig is aan regenval.”
Wat overstromingen betreft hebben sluizen of verhoging van de dijken hetzelfde afvoerend effect: “Regenwater wordt zo snel mogelijk doorgestuurd naar de volgende plaats. Wie Dendermonde, Temse of Antwerpen onder water wil zetten, moet zo snel mogelijk water afvoeren naar die plaatsen. “
Bij het door klimaatveranderingen stijgende zeewater denkt men er al aan eilanden voor de Belgische kust te bouwen, elk waterbeheersingswerk zal ook moeten ruimte geven aan water en een compromis moeten zijn tussen sluizen en méér plaats voor water. Dit moet fijnmazig bekeken worden, samen met de bevolking. De NV Waterwegen en Zeekanaal verdient méér met afvoeren dan met bufferen, maar zal een mentaliteitsverandering moeten ondergaan.
Als eerste project stelt vzw Climaxi voor dat de industriële Unalsite in Geraardsbergen gedeeltelijk gebruikt wordt om een waterbufferbekken te maken dat de stad kan vrijwaren van overstromingen. Het oorspronkelijk voorziene project, een shoppingcenter aan de buitenkant van de stad is negatief voor het leven in het Centrum van Geraardsbergen én zit in diepe juridische moeilijkheden. Wim Schrever: “Tijdens WOII is de Dendermeander die ongeveer liep onder het geplande Unal shoppingcenter gedempt en is het oostelijke deel van het terrein opgehoogd. De opstellers van het boek “tot de laatste lucifer” hadden nog een factuur gevonden van de steengroeven van Lessen waarbij er 200.000m³ gravié zou geleverd worden voor de ophoging van de site. De meander zal deels opgevuld zijn met grond uit het rechtgetrokken stuk en mogelijk deels met nog andere grond. De afgraving van het terrein tot het oorspronkelijk meersenniveau zou dus ca. 200.000m³ of dus 200 miljoen liter water extra buffercapaciteit kunnen opleveren.”
