Kinderen hebben recht op een geweldloze opvoeding. Dat lijkt een evidentie, maar op wetgevend vlak hinkt België achterop. “Om komaf te maken met de juridische onduidelijkheid en in het belang van het kind dienden we begin 2016 een wetsvoorstel in dat ondubbelzinnig stelt dat fysiek of mentaal geweld op kinderen verboden is.”, zegt CD&V-Kamerlid Sonja Becq. België plaatst zich daarmee eindelijk op dezelfde lijn als andere Europese lidstaten. “We hopen op een snelle behandeling van dit voorstel zodat we een zoveelste aanmaning van Europa vermijden.”, klinkt het bij de initiatiefnemers.
Wereldwijd hebben 51 landen, waaronder 22 lidstaten van de Europese Unie, het verbod op ‘lijfstraffen en andere vormen van onterende behandeling ten aanzien van kinderen’ uitdrukkelijk in de wet opgenomen. Meest recent was het Frankrijk dat zich vorige maand aansloot bij dit rijtje. En tientallen andere landen verbonden zich ertoe dat ook te doen. “We stellen helaas vast dat België op dit vlak achter blijft. Het Europees Comité voor Sociale Rechten herinnerde er in 2015 voor de tweede maal aan dat onze wetgeving kinderen onvoldoende beschermt tegen fysieke straffen of mentale vernedering. En ook het Comité voor de Rechten van het Kind (Verenigde Naties) en de Kinderrechtencommissarissen in ons land bepleiten reeds lange tijd een omzetting van dit kinderrecht in onze wetgeving.”, legt Kamerlid Becq uit. “Het gaat hier om een aanpassing van het Burgerlijk Wetboek en dus niet de Strafwet.”, aldus de CD&V-politica. Becq gaat verder: “Maar geweld tegen een kind kan nog minder door de beugel dan tegen een volwassene omdat het kind zich niet kan verdedigen. Het is overigens al dikwijls bewezen dat geweld nadelige gevolgen kan hebben voor de psychische ontwikkeling van kinderen. Opvoedkundig werkt het trouwens vaak contraproductief. Er zijn zelfs bewijzen dat kinderen dit gedrag, of het nu fysiek geweld is of bijvoorbeeld iemand voortdurend kleineren, gaan nabootsen bij andere conflicten die zij zelf tegenkomen.”.
Door het uitblijven van ondubbelzinnige regels, bestaat er heel wat juridische onduidelijkheid. Valt het uitdelen van lijfstraffen onder het ouderlijk gezag en behoort dit bijgevolg tot de privésfeer? De rechtspraak is op dit vlak niet eenduidig, net omwille van het uitblijven van ondubbelzinnige regels. “Wij zijn er echter van overtuigd dat een kind slaan of vernederen niet ‘voor zijn eigen goed’ kan zijn. Om komaf te maken met de juridische onduidelijkheid, strekt dit wetsvoorstel ertoe het recht van het kind op een geweldloze opvoeding officieel te bevestigen en daarmee iedere vorm van geweld tegen kinderen, fysiek of psychisch, uitdrukkelijk te verbieden.”, verklaart het CD&V-parlementslid. Becq wijst erop dat het creëren van een wetgevend kader aansluit bij een groeiende en steeds bredere mentaliteitswijziging binnen onze samenleving, maar dat recente signalen in de media er tevens op wijzen dat een geweldloze opvoeding nog steeds niet overal de norm is. “Dit wetsvoorstel stuurt dan ook een krachtig signaal naar onze maatschappij. Kinderen opvoeden kan perfect geweldloos en daar maken we nu ondubbelzinnig de norm van.”, besluit ze.
