Keuze die asbestslachtoffers hebben is onrechtvaardig
Vandaag vindt voor het hof van beroep het proces plaats tegen Eternit, het bedrijf dat in 2011 werd veroordeeld tot een schadevergoeding wegens het blijven gebruiken van asbest hoewel de schadelijkheid ervan al jaren bekend was. De familie Jonckheere is de enige familie die tot nu toe zo’n proces kon opstarten.
“Dat de dikwijls doodzieke slachtoffers vandaag moeten kiezen tussen een snelle vergoeding via het Asbestfonds of hun rechten, is onrechtvaardig”, zegt Valerie Van Peel (N-VA) die een wetsvoorstel heeft ingediend om grondig aan de asbestwet te sleutelen. “Wij willen dat mensen de keuze blijven hebben of ze al dan niet een klacht indienen, ook al hebben ze een vergoeding gehad, zodat ze niet enkel financieel maar ook moreel hun zaak kunnen beslechten. Het is aan de rechter om te bepalen of de vervuiler moet worden aangeduid en betalen.”
Voor wie bij het Asbestfonds aanklopt, zit er namelijk een grote adder onder het gras. “Met het aanvaarden van de vergoedingen doet het asbestslachtoffer automatisch afstand van zijn recht om het verantwoordelijke voormalige asbestbedrijf aan te klagen bij de rechtbank. Dat ‘historisch compromis’ vloeit voort uit een overleg met onder andere de asbestnijverheid zelf. Bovendien voeden alle bedrijven dit fonds, niet enkel die bedrijven die vroeger wetens nillens met asbest zijn blijven werken. Geen enkel bedrijf is dus ooit voor zijn verantwoordelijkheid gesteld, zegt Van Peel.
Omdat de tijd en energie van de asbestslachtoffers schaars is, kiest nagenoeg iedereen voor het Asbestfonds. Bovendien brengt een rechtszaak technisch gezien geen zoden meer aan de dijk omdat de absolute juridische termijn van 20 jaar bij het opduiken van asbestgerelateerde ziektesymptomen al lang verstreken is.
Van Peel wil naast de combinatie van de vergoeding van het Asbestfonds en een rechtszaak ook de verjaringstermijn aanpassen naar een termijn die pas begint te lopen vanaf het moment dat de diagnose wordt gesteld, en vijf jaar later verstrijkt. “De keuze of er al dan niet een juridische procedure moet opgestart worden, moet blijven liggen bij het slachtoffer en de familie.”
