Regering zoekt liever geld bij werknemers die tijdskrediet aanvragen, dan bij belastingfraudeurs?
Werknemers die tijdskrediet aanvragen om te zorgen voor een ziek familielid, kunnen zich wellicht aan een strengere controle verwachten. Dat is althans een idee waar de regering mee komt aanzetten in haar pogingen om het begrotingsgat te dichten. Zinloos, geldverslindend en contraproductief, vindt de ACLVB. Heeft de regering niets beter te doen dan werknemers op stang te jagen?
Als het gaat om besparen bij de werknemers, kan het blijkbaar niet snel genoeg gaan voor de regering-Michel. Anderhalf jaar geleden moesten de uitkeringen voor het niet-gemotiveerd tijdskrediet eraan geloven en kwam er een verstrenging van de landingsbanen voor oudere werknemers. Nota bene een van de eerste beleidsbeslissingen van de regering Michel.
Waar zit de logica? Het enige tijdskrediet dat zou opgetrokken worden in duurtijd, wil de regering – met de steun van de werkgevers – nu ook verstrengd gaan controleren. Concreet zou het medisch attest dat de werkgever thans ter beschikking houdt, binnenkort moeten overgemaakt worden aan de RVA. Door die extra controle hoopt de regering 10 miljoen euro te kunnen bijeen pulken.
Wat is de redenering van deze regering, vraagt de ACLVB zich af. Dat werknemers die zorgverlof opnemen voor een ziek kind of een familielid, er stiekem op uit zijn te profiteren? Dat deze attesten van de geneesheer nu niet bestaan of frauduleus zijn?
In tijden waarin hele generaties werknemers langer aan de slag zullen moeten blijven en iedereen beseft dat werkbaar werk de enige manier daartoe is, blijkt tijdskrediet net een van de tools te zijn voor een beter evenwicht tussen werk en privéleven.
Voor de ACLVB betekent het nieuwe proefballonnetje van de regering andermaal een typische pestmaatregel. Deze kunstgreep lost het begrotingsvraagstuk niet op, integendeel. Of kost de extra administratieve behandeling van duizenden attesten dan geen geld?
Zou de regering zich niet beter richten op de uitdagingen die er écht toe doen: een maatschappelijk rechtvaardige tax shift en – hoeveel Panama Papers zijn er nog nodig? – de aanpak van fiscale fraudeurs. Nog niet zo lang geleden ging België in beroep tegen de eis van Europa om de opbrengst van de excess profit rulings terug te vorderen. Multinationals krijgen in ons land dus nog altijd de kans om zeer weinig belastingen te betalen op een deel van hun winsten. Liefst 900 miljoen euro laat de Belgische regering daardoor liggen!
Begrijpe wie kan: deze regering zoekt kleine besparingen op de rug van werknemers en blijft ondertussen lustig met de belastingvoordelen strooien én ze bovendien hardnekkig verdedigen!
