In 1991 ging het Vlaams Parlement van start met het uitreiken van gouden erepenningen, om mensen te huldigen die zich langdurig en aanwijsbaar verdienstelijk hebben gemaakt en hierdoor de Vlaamse Gemeenschap uitstraling geven. sinds de zevende editie is het een tweejaarlijks evenement. de eerste Erepenningen werden uitgereikt aan verdienstelijke politici. In 1992 werd beslist dat het enkel nog om mensen buiten de politiek mocht gaan. Vanaf 1993 werd telkens op voorhand een specifiek thema bepaald, dat in de lijn der Vlaamse bevoegdheden ligt.
Achtereenvolgens kwamen de volgende thema’s aan bod: Literatuur, beeldende kunst, wetenschappelijk werk, economie, welzijnswerk, cultuurbeleid, sport, hedendaagse muziek en Vlaamse filmwereld en de verdienstelijke Vlaming in het buitenland. Bij het thema Vlaamse filmwereld was het de “grote” Jan De Clair die deze erepenning weigerde. Wij citeren zijn uitspraak daarover: “Ik wilde geen penning aanvaarden uit de handen van de voorzitter van het parlement. Ik moet die man niet.” En nog over het Vlaams Parlement: “Een stelletje knoeiers.” Zo reageerde Jan Decleir nadat was uitgelekt dat de acteur de Gouden Erepenning die hem was toebedacht, had geweigerd.
Van de kritiek aan zijn adres lag de parlementsvoorzitter niet wakker. Peumans was vooral verbolgen over de sneer naar het parlement. “Zo’n uitlating getuigt van een miskenning van de democratie en ruikt zelfs naar onverdraagzaamheid.” Daarmee was het incident met Jan de Clair voor de Vlaamse parlementsvoorzitter gesloten. Anderen die hem voorgingen weigerden de erepenning niet maar voelden zich eerder gewaardeerd voor wat ze doen of deden ondermeer Will Tura, Raymond v.h Groenewoud, toots Thielemans, Kim Gevaert, Ann Wouters e.a.
Vandaag is het thema “vrijwilligerswerk.” Vrijwilligerswerk en vrijwilligers hebben een enorme maatschappelijke meerwaarde. Ze zijn het levende bewijs van solidariteit en belangeloze inzet voor de samenleving. Het Vlaams Parlement wil met de toekenning van deze Gouden Erepenningen 2014 hulde brengen aan alle vrijwilligers en de meer dan tweeduizend vrijwilligersorganisaties die in Vlaanderen actief zijn. Zeker nu de overheid moet bezuinigen, spelen de vrijwilligers een niet te onderschatten rol in de samenleving.
In 2014 werden volgende organisaties met een erepenning bedacht: het Centrum ter Preventie van Zelfdoding vertegenwoordigd door Kirsten Pauwel, Chiro Brussel door Maaike Bruwaert, Meters & Peters vzw werd vertegenwoordigd door Filip Voets en tenslotte de Nationale Boomgaardenstichting door Ludo Royen allemaal vrijwilligersorganisaties.
we stellen deze organisanisaties even voor:
Het Centrum ter Preventie van Zelfdoding, met als bekende dienst de Zelfmoordlijn 1813. Het Centrum ter Preventie van Zelfdoding is een vzw met als basisdoelstelling het voorkomen van zelfdoding. Dat doen ze al sinds 1979. Vorig jaar vierden ze hier in het Vlaams Parlement nog het 35-jarig bestaan van het centrum.
Mevrouw Bruwaert is als vrijwilligster actief binnen de diverse niveaus van Chirojeugd Vlaanderen en op lokaal vlak voor Chiro Brussel. Chiro Brussel heeft haar genomineerd om in haar naam de Gouden Erepenning in ontvangst te komen nemen omdat ze – en ik citeer – “zich met hart en ziel voor talloze projecten inzet en voor veel afdelingen al een verschil hebt gemaakt”.In een stedelijke context als die van Brussel is het niet evident om een jeugdvereniging op te zetten. Het is een grote uitdaging om Chirogroepen in een grootstad draaiende te houden einde citaat.
De vzw Meters en Peters is een Antwerpse vrijwilligersorganisatie die door Nederlandse taalbevordering bijdraagt tot een betere integratie van jonge anderstalige nieuwkomers. Ze doen daarbij een beroep op meer dan honderd vrijwilligers. De vzw bestaat al sinds 2000 en werd opgericht door Marleen Van Ouytsel, die vorig jaar in juli na een lange en moedige strijd tegen kanker is overleden. Zij was de stichteres en gedurende vijftien jaar de dynamische voorzitster van Meters & Peters.
Ludo Royen is voorzitter en oprichter van de Nationale Boomgaardenstichting. De Nationale Boomgaardenstichting is minder bekend maar daarom niet minder waardevol. De stichting wil de traditionele variëteiten hoogstamfruit als levend erfgoed bewaren. Meer dan honderd vrijwilligers zorgen er bij de stichting voor dat ook de landschappelijke waarde en de robuuste fruitteelt worden gevrijwaard. De Nationale Boomgaardenstichting begon als een clubje liefhebbers van hoogstamfruit maar is sinds de oprichting in 1984 uitgegroeid tot een professioneel gestructureerde vzw met een eigen sociale werkplaats.
Tussen de verschillende laudatio’s en uitreikingen door de parlementsvoorzitter was er steeds een muzikaal intermezzo gebracht door Il Sogno. Il Sogno is het muziekensemble van De Lovie, een centrum voor personen met een verstandelijke handicap. Il Sogno is Italiaans en betekent “de droom.” de groep werd opgericht in 1995 en bestaat uit Rudy iemants, Martin Mahieu, mathieu Lemaitre, Rik Rabaey, Gregory Soetaert, Inge Van der Weijde en saskia Van Poelvoorde. Na de plechtigheid werd er nog een lunch aangeboden aan de verschillende genodigden in de Zuilenzaal van het Vlaams Parlement wat meteen het einde van de viering betekende.
