Verplichte inburgering in Brussel is zoals wachten op Godot
Een verplicht integratiebeleid speelt een niet te onderschatten rol bij de kans op tewerkstelling voor asielzoekers. De N-VA was dan ook verheugd dat verplichte inburgering was opgenomen in de beleidsverklaring van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie (GGC). Liesbet Dhaene (N-VA) informeerde nogmaals naar de stand van zaken bij bevoegd collegelid Pascal Smet, maar kwam met lege handen terug. “We hangen af van de COCOF”, was de boodschap.
Uit het recente onderzoek van HIVA – KUL blijkt dat vluchtelingen in Vlaanderen 90 procent meer kans op een job hebben dan in Franstalig België. Dit mede dankzij het verplichte inburgeringstraject dat in Vlaanderen al bestaat sinds 2004 en naast taallessen ook begeleiding naar werk en lessen in maatschappelijke oriëntatie omvat. In Brussel is het volgen van een integratietraject nog steeds niet verplicht. Liesbet Dhaene (N-VA) informeerde naar de stand van zaken.
“Ondanks het engagement in de beleidsverklaring om inburgering verplicht te maken, is er nog altijd geen enkele actie ondernomen binnen de GGC”, aldus Liesbet Dhaene. “We hangen af van de COCOF (de Franse Gemeenschapscommissie) was de boodschap van Pascal Smet. Dit antwoord doet ook het ergste vermoeden over hetgeen uiteindelijk minimaal verplicht zal worden in Brussel. Anders dan in Vlaanderen, waar het inburgeringstraject ook maatschappelijke oriëntatie en begeleiding naar werk omvat, hechten de Franstalige partijen traditioneel vooral belang aan taalkennis.”
Een verplichte inburgering in Brussel lijkt dus nog veraf. Brussel hinkt al jaren achterop met zijn integratiebeleid en lijkt geen lessen te leren uit het falen ervan. Dit ten koste van nieuwkomers. Een schoolvoorbeeld van hoe asociaal een socialistisch beleid kan zijn.
